Onze dieren
De honden
Tako, onze grote vriendelijke reus. Onze Transmonter veehond Tako is hier oorspronkelijk gekomen om onze ezels tegen de wolven te beschermen. Mislukt, helaas. Want hij beschouwt jullie, onze gasten, als ´zijn´kudde. Doordat we Tako bewust midden in het hoogseizoen hebben aangeschaft, is hij zeer goed gesocialiseerd, met mens, kind en dier. Pas in het najaar hebben we ze echt bij de ezelkudde geintroduceerd. Met als gevolg dat jullie op nummer 1. staan. En we geen ezels meer hebben.
Wandelhonden
Mooi bijgevolg, is dat zowel hij zich spontaan heeft ontwikkeld tot goede wandelbegeleider. Met het grootste plezier gaat hij mee op stap, houdt de groep bijeen, motiveert ze om door te stappen en houdt andere honden mooi op afstand. Inmiddels neemt Tako ook onze jongste telg mee, in de leer: Snuf, een kruising wolfhond x Castro Laboreiro, ook mee op wandeling. Moeder Meggie, een volledige wolfhond, is liever Franck en Frei op stap in de bergen.
Feitje
De Cão de Gado Transmontano begeleidt de herder overigens al meer dan 10,000 jaar. Door hun vaak succesvolle wolvenafweer, wordt het ras inmiddels ook op andere plekken in de wereld ingezet.
Geen ezels meer, enkel nog 2 paardjes
De Mirandes ezel is, wederom, een bedreigd Portugees ras. Enkele jaren geleden namen we actief deel aan het nationaal fokpgramma om uitsterven te helpen voorkomen. Inmiddels heeft natuurlijke selectie echter ook binnen onze poorten toegeslagen en zijn we al enkele van onze geliefde ezels verloren, zij het aan het zwakte van het ras (qua hoeven en gevoeligheid voor laminitis. Lang leve de te kleine genenpoel bij dergelijke fokprogramma´s). Zij het aan de (onbewuste) slechte houding door vorige eigenaren (lang leve de vroegere landbouwsubsidies op dit ras waardoor elke boer zonder kennis van ezels dit ras ging houden. Met de beste bedoelingen, maar de slechtste gevolgen voor de ezels). Zij het aan de wilde wolven die hun herintrede in dit gebied hebben gedaan.
En dat is jammer. Want de Mirandes ezel is en blijft een heerlijk dier. Groot, sterk, nieuwsgierig, sociaal, zachtaardig. En erg aaibaar. Maar ook een territoriaal soort, wat hen een makkelijke prooi maakte voor de wolven. Als gevolg moesten ze een groot deel van hun dagen veilig op stal slijten. Eerst enkel ´s nachts. Daarna ook overdag met mist en regen. Uiteindelijk waren de wolven zo hongerig, en gewend aan ons terrein als lekker restaurant, dat ze zelfs hoogzomer hebben toegeslagen. Drie ezels verloren aan de wolven. En ironisch genoeg, 1 ezelin aan een stel herdershonden. De laatste twee hebben we voor hun eigen veiligheid en levenscomfort moeten herplaatsen.
Geen ezels meer dus. Enkel de kleine paardjes Caroline (een Garrano merrie uit de bergen) en Ronaldo (Paso Peruano) wonen hier nog. Paarden, in tegenstelling tot ezels, zijn niet territoriaal. Ze gaan dus niet op indringers af met de bedoeling ze weg te jagen, maar vluchten meteen. Dat dat geen garantie is, bleek wel toen 2 dorpen verder alsnog de Garrano paarden werden aangevallen en gedood door de wolven. Leuk, wolf country!